Blog

Mimo wielkich sukcesów pianistycznych, Józef Wieniawski zawsze żył w cieniu brata, jednego z najbardziej charyzmatycznych skrzypków epoki. Henryk, „poeta skrzypiec”, reprezentował typowy dla romantyzmu typ wirtuoza – kompozytora. W podróżach po Europie, Stanach Zjednoczonych i Rosji bazował na własnych utworach. Pisał salonowe miniatury, stylizował mazurki, wprowadził do europejskiej literatury skrzypcowej poloneza. Do dziś niezwykłą popularnością cieszą się jego dwa Koncerty skrzypcowe fis-moll i d-moll, wirtuozowskie „Scherzo-Taranelle” oraz wariacje i fantazje na powszechnie znane tematy, w tym popisowa Fantazja na tematy z opery „Faust”. Na liście przebojów są też „Kujawiak” a-moll oraz mazurek „Pamiątka z Poznania” z 1854 roku – młodzieńczy przebłysk geniuszu artysty.

Kolejna pozycja koncertu to jedna z najdoskonalszych pozycji romantycznej kameralistyki – Kwartet fortepianowy g-moll Johannesa Brahmsa. Początki dzieła sięgają lat pięćdziesiątych XIX wieku, choć na autografie widnieje data 1861. Rok później Brahms zadebiutował nim w Wiedniu jako autor i wykonawca. Od początku opus 25 przypadł do gustu publiczności i obecnie jest jednym z najpopularniejszych dzieł kompozytora. Wielka w tym zasługa olśniewającego cygańskiego finału „Rondo alla Zingarese”, którego pozazdrościł Brahmsowi nawet zaprzyjaźniony z nim, węgierski skrzypek Józef Joachim. Wiele lat później, w 1937 roku, inny wiedeńczyk Arnold Schönberg, zinstrumentował dzieło na pełną orkiestrę symfoniczną.

Alina Staniak-Ziółkowska

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego, w ramach programu „Muzyka”, realizowanego przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca.