Blog

Niezwykłe dzieło na dość rzadki skład instrumentów zwieńczy cykl letnich kozłowieckich wydarzeń. Tym razem lubelscy muzycy wzięli na warsztat kameralny przebój Ludwiga van Beethovena ozdobiony romantycznymi, fortepianowymi miniaturami w wykonaniu Karola Garwolińskiego.

Septet Es-dur, op. 20 był bez wątpienia najpopularniejszym dziełem wiedeńczyka za jego życia i jednocześnie źródłem wielkiej irytacji. Jak donosił Carl Czerny, Beethoven „nie mógł znieść swojego septetu i rozgniewał się z powodu powszechnego aplauzu, jaki otrzymał”. Swą popularnością przyćmił bowiem Septet inne utwory, w opinii samego twórcy bardziej wartościowe. Pierwsze publiczne wykonanie odbyło się w 1800 roku w Wiedniu. W przeciwieństwie do zagranej wówczas I Symfonii, od razu zdobył uznanie publiczności. Dostrzegając możliwość intratnych zysków, kompozytor zaproponował dodatkowo wydanie dzieła w innej niż oryginalna (klarnet, róg, fagot, skrzypce, altówka, wiolonczela i kontrabas) wersji. Zasugerował, by instrumenty dęte zastąpić skrzypcami, kolejną altówką i wiolonczelą, a w dalszym wariancie materiał muzyczny przerobił na trio: fortepian, skrzypce i klarnet. Zmęczony opracowywaniem tych samych tematów na tym poprzestał. W czym tkwi sukces działa? Być może w jego tradycyjnym podejściu do formy, do stylu divertimenta z połowy XVIII wieku, prostego w odbiorze, służącego rozrywce dla niekoniecznie wyrafinowanych melomanów.

Alina Staniak-Ziółkowska

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego, w ramach programu „Muzyka”, realizowanego przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca.