Blog

45. urodziny jednego z najstarszych działających triów stroikowych w Polsce to wyjątkowe wydarzenie w życiu muzycznym Lublina. Tym razem zespół wystąpi z gościnnym udziałem pianisty – Kamila Turczyna. Motywem przewodnim będzie twórczość kompozytorów francuskich nawiązująca w głównej mierze do zdobyczy XX-wiecznego neoklasycyzmu.

Wieczór rozpocznie się „Trzema dawnymi tańcami francuskimi” M. Marais’a w opracowaniu na trio stroikowe Rainy Easta. Mniej znany polskiej publiczności Marais (uczeń J.B. Lully’ego) uchodzi za legendarnego, barokowego wirtuoza violi da gamba, który swoim kunsztem instrumentalisty mógł dzielić się m.in. w Wersalu. Przez współczesnych ceniony był za swój delikatny i introwertyczny styl, dlatego mówiono o nim, że „grał jak anioł”. Postać jego w kręgu francuskojęzycznym zyskała niezwykłą popularność do tego stopnia, iż w 1991 roku ukazał się film „Wszystkie poranki świata”, którego był głównym bohaterem.

XX-wiecznym kompozytorem nawiązującym w swej twórczości do dzieł epoki baroku i klasycyzmu był Francis Poulenc. Jego dzieła kameralne wybrane specjalnie na koncert jubileuszowy stanowią symboliczną klamrę dla całej kameralistyki kompozytora. Trio na obój, fagot i fortepian, dedykowane Manuelowi de Falli, to przykład uznany przez krytykę za pierwsze wielkiego osiągnięcie Poulenca na gruncie muzyki kameralnej, natomiast Sonata na klarnet i fortepian to jedno z ostatnich ukończonych dzieł kompozytora, które jednak nie dane było mu usłyszeć (zmarł na nagle na atak serca).

Twórczość 9 lat starszego od Poulenca – Jacquesa Iberta – charakteryzuje przejrzyste i zróżnicowane brzmienie, melodyjność i zwięzła forma. W historii muzyki zapisał się on jako autor Koncertu fletowego (1934) – pierwszego utworu koncertowego na ten instrument w XX wieku, które zyskało szeroką popularność. Francuską elegancję i grację reprezentuje także twórczość André Messager’a – ucznia C. Saint-Saëns’a oraz G. Fauré, autora 8 baletów i około 30 dzieł scenicznych.

Zasługi Lubelskiego Tria Stroikowego to nie tylko wysoki poziom artystyczny zespołu, ale również odkrywanie na nowo zapomnianych dzieł wielkich twórców. Do takich utworów należy m.in. „A tour d’anches” F. Schmitta, Fantaisie Concertante H. Villi-Lobosa, czy Divertimento Corsica H. Tomasiego, do twórczości którego nawiąże zespół w finale koncertu.