Blog

Trzy dzieła, dwie epoki – to propozycja Pawła Kosa-Nowickiego na listopadowy, co piątkowy klasyczny wieczór w Filharmonii Lubelskiej.

Zanim Grażyna Bacewicz, pionierka rodzimej „żeńskiej” sztuki kompozycji, w pełni poświęciła się pracy twórczej, ukończyła wiolinistykę. Rozpoczęła także studia gry na fortepianie, ale powaga zamierzeń kompozytorskich, a także działalność koncertowa jako skrzypaczki, kazały jej skoncentrować się tylko na dwóch dziedzinach. Do 1953 roku prowadziła działalność twórczą i wykonawczą, po którym całkowicie poświęciła się kompozycji. Dorobek Grażyny Bacewicz jest niezwykle bogaty i różnorodny. Zawiera 200 dzieł, a za opus magnum artystki uznawany jest Koncert na orkiestrę smyczkową z 1948 roku, o którym Stefan Kisielewski pisał: „napisany z rozpędem i energią, pełen płynnej inwencji i świetnych pomysłów instrumentacyjnych, obudził nas w końcu z letargu. Utwór nawiązuje do jakiegoś Bacha czy Haendla – taki współczesny Koncert Brandenburski”.

Domenico Cimarosa, jak wielu kompozytorów włoskich wczesnego klasycyzmu swą drogę twórczą rozpoczął od kościelnych kantat, oratoriów, motetów i mszy, by w końcu swe zainteresowania skoncentrować na muzyce scenicznej, stając się jedną z najważniejszych postaci w świecie XVII – wiecznej opery buffa. Pisał dla teatrów całej Europy: Wenecji, Neapolu, Rzymu, Florencji, Mediolanu i Petersburga.  Poza operami i oratoriami pozostawił po sobie pokaźny dorobek instrumentalny: sonaty i sinfonie klawesynowe, Koncert obojowy oraz Koncert G-dur na dwa flety i orkiestrę kameralną. Kompozycja powstała w 1793 roku i słychać w niej wyraźne nawiązania do powstałej w tym samym roku najpopularniejszej opery Cimarosy „Tajemne małżeństwo”. Jest prezentacja głównych bohaterów (wstępne Allegro), miłosna scena (Largo) i finałowy taniec weselny. W partiach solowych wystąpią artyści doskonale znani lubelskiej publiczności, związani na co dzień z Lubelskimi Filharmonikami, Natalia i Maciej Hankus, którzy tym razem zaprezentują swój solistyczny kunszt.

Muzyczny klasycyzm reprezentuje twórczość Wolfganga Amadeusza Mozarta, jego 35. Symfonia D-dur zwana „Haffnerowską”. Powstała w 1782 roku z serenady skomponowanej dla uczczenia rodzinnego święta Haffnerów z Salzburga i jest jedną z najbardziej „energetycznych” i lekkich w twórczości wiedeńczyka. Zapraszamy