Koncert symfoniczny

Opis

W dorobku Witolda Lutosławskiego największe uznanie zdobyły kompozycje powstałe po 1956 roku, a więc w okresie, kiedy polscy muzycy zostali uwolnieni z ograniczeń nałożonych przez idee realizmu socjalistycznego. Mniej uwagi poświęca się latom wcześniejszym, choć wbrew wielu opiniom nie był to w twórczości Artysty okres „martwy”. Powstają wtedy utwory dla dzieci, muzyka teatralna i rozrywkowa oraz najważniejsze dzieła inspirowane polskim folklorem „Tryptyk śląski”, cykl fortepianowy „Bukoliki”, wreszcie „Koncert na orkiestrę”. W 1950 roku Lutosławski przyjął zamówienie Romana Jasińskiego na napisanie utworu dla warszawskiej Orkiestry Polskiego Radia. W ten sposób powstała „Mała suita” w pierwotnej wersji na obsadę kameralną, po roku przeinstrumentowana na skład symfoniczny. Dla kompozytora zamówienie to było okazją do nadania temu, co sam nazywał „muzyką użytkową”, szczególnych walorów. Zastosował technikę, w której proste sposoby pozostały niezmienione, ale niezwykle harmonijny projekt stworzył zupełnie nowe wrażenie słuchowe. Po „odrzuceniu” przez ówczesne władze jego I Symfonii, „Mała suita” zyskała jednoznacznie pozytywne przyjęcie stając się jednym z najpopularniejszych polskich utworów pierwszej połowy lat pięćdziesiątych.

Teoretyk, dyrygent i kompozytor Sławomir Kaczorowski związany jest z łódzkim środowiskiem artystycznym. W początkach kariery nie stronił  od eksperymentów sonorystycznych i formalnych, by ostatecznie skupić się na tradycyjnych środkach brzmieniowych. O sobie i swej twórczości  kompozytor mówi: „Należę do tych, którzy wierzą, że muzyka bardziej niż z rozumu powinna wypływać z serca. Kto wie, może jestem zabłąkanym w obecnej, komputerowej epoce romantykiem? (…) Punktem wyjścia w komponowaniu jest więc dla mnie emocja i (…) natchnienie”. W Lublinie, swe prawykonanie będzie miał najnowszy utwór Sławomira Kaczorowskiego, jednoczęściowy Koncert na 2 flety i orkiestrę.

Symfonia C-dur D 944 na odkrycie czekała dziesięć lat. Gdy w marcu 1828 roku Franciszek Schubert zaproponował jej wykonanie Wiedeńskiemu Towarzystwu Muzycznego spotkał się z odmową. Dopiero w 1838 roku odnalazł ją wśród pamiątek po kompozytorze Robert Schumann i niezwłocznie przesłał dyrektorowi lipskiego Gewandhausu. I tak, 21 marca 1839 roku „Wielka” zabrzmiała pod batutą Felixa Mendelssohna. „Kto nie zna tej Symfonii – nie zna Schuberta” – napisał potem Schumann w entuzjastycznym artykule w „Allgemeine Musikalische Zeitung”.

Utwory Lutosławskiego, Kaczorowskiego i Schuberta wypełnią program zaproponowany przez Jerzego Swobodę. Solistami koncertu będą fleciści: Ewelina Zawiślak i pochodzący z Węgier Janos Bàlint.

Alina Staniak-Ziółkowska

Partner Filharmonii